Czy warto kupić dziecku zwierzę? Jak nauczyć dziecko opieki nad pupilem?
W domu, w którym nie ma zwierzęcia, prędzej czy później z ust dziecka padnie prośba o to, by kupić psa, kota, albo jakiegokolwiek zwierzaczka. Czy warto ulegnąć i kupić? Jak nauczyć dziecko opieki nad pupilem?
- Czy warto kupić dziecku zwierzę?
- Jakie zwierzę wybrać dla dziecka?
- Jak nauczyć dziecko opieki nad pupilem?
Czy warto kupić dziecku zwierzę?
Wielu psychologów jest tego samego zdania: warto. Przede wszystkim kontakt dziecka ze zwierzęciem pozytywnie wpływa na jego rozwój. Uznaje się, że w domu, w którym jest pies lub kot, dzieci szybciej zaczynają raczkować. Rozwój ruchowy jest przyspieszony, tak jak i intelektualny. Dziecko, które dorasta ze zwierzakami lepiej rozwija się też społecznie i emocjonalnie. Ma lepsze umiejętności personalne, łatwiej odnajduje się w relacjach z rówieśnikami, ma lepszą samoocenę. Nie mówiąc o empatii i odpowiedzialności za drugą istotę, której należy nauczyć.
Jakie zwierzę wybrać dla dziecka?
Zanim odpowiemy sobie na pytanie o to, jakie zwierzę jest dobre dla dziecka, musimy się zastanowić, jakie będzie dobre dla rodziny. Należy przyjrzeć się swojemu życiu. Czy będzie w nim miejsce na zwierzę? Z psem trzeba wychodzić, kot wymaga uwagi, gryzonia trzeba oswoić. Co jak zwierzę zachoruje? Kto będzie się nim opiekował podczas wyjazdów? Czy budżet to utrzyma? Czy dziecko lub ktoś z rodziny nie ma alergii? Czy ktoś nie ma lęków? Oto lista najpopularniejszych zwierzaków:
- rybki – nie da się do nich przytulić, ani ich pogłaskać, ale są mało kłopotliwe. Patrzenie na nie uspokaja,
- psy – wymagają wiele czasu i uwagi, ale bardzo się przywiązują, są towarzyszami życia, nawet najbardziej łagodne mogą ugryźć, gdy są źle traktowane przez dzieci, mogą uczulać,
- koty – nie zawsze skłonne do głaskania i wspólnych zabaw, mogą podrapać, chociaż zazwyczaj najpierw prychają, często śpią z dziećmi, co cieszy obie strony, mogą uczulać,
- gryzonie – niestety prowadzą nocny tryb życia, co może przeszkadzać rodzinie, żyją dość krótko, chociaż utrata pupila może być cenną radą. Wiele daje się oswoić na tyle, że można je brać na ręce, głaskać, nie uczulają tak jak psy i koty – zwłaszcza świnki morskie i szynszyle,
- gady – są mało kontaktowe, ale nie stwarzają problemów, długo żyją. Żółw jest najpopularniejszym ich przedstawicielem, jaszczurki i węże lepiej odpuścić,
- ptaki – dają się oswoić, są dość hałaśliwe, wymagają częstych porządków.
Generalnie uznaje się, że jeśli w domu dotychczas nie było zwierzaka, to warto wziąć go pod swój dach, gdy dziecko będzie miało 3 lata. Dobrze, by na początku była to świnka morska, a z czasem kot lub pies. Oczywiście, jeśli warunki mieszkaniowe na to pozwolą.
Jak nauczyć dziecko opieki nad pupilem?
Przede wszystkim, jeśli to dziecko pragnie zwierzaka, to należy uświadomić go o tym, że jest to żywa istota, która wymaga uwagi. Należy przyzwyczajać dziecko do rutyny, jakiej wymaga opieka nad zwierzakiem. Najlepiej „na sucho”. Tyczy się to porannego wychodzenia z pieskiem, sprzątania odchodów kota, nauki zakazanych pokarmów dla świnki morskiej, czy ostrzeżenie przed otwieraniem okien i drzwi przy kanarku. Każdy przejaw zainteresowania obowiązkami związanymi z opieką nad zwierzakiem należy chwalić.
Ja się wychowywałam ze zwierzętami, większość moich znajomych też. U jednych były to pies, u innych kot, a jeszcze u innych gryzonie. Opieka nad zwierzętami uczy odpowiedzialności, empatii, cierpliwości.